Στο
τεύχος 31 Ιούλιος 2014 του περιοδικού Unfollow εμπεριέχεται άρθρο όπου
αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Με φωτογραφικές
υπουργικές αποφάσεις, νομοθετήματα, αλλά και «απαραίτητες» αυτοδιοικητικές
περιβαλλοντικές εγκρίσεις, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά προωθεί ένα σχέδιο
τσιμεντοποίησης της περιοχής της Δραπετσώνας, στην οποία αναμένεται να
«αναβιώσουν» βιομηχανικές δραστηριότητες που θα τη μετατρέψουν τελικά σε
χαβούζα επικίνδυνων και ρυπογόνων επιχειρηματικών δράσεων…
Το κουβάρι αυτών των απίστευτων
μεθοδεύσεων, αν και έντεχνα καλυμμένο με νομιμοφάνεια, αναδίδει έντονα την οσμή
του σκανδάλου και έρχεται για να διευκολύνει και να νομιμοποιήσει τις
επιδιώξεις του επιχειρηματία που διαθέτει εγκαταστάσεις του ομίλου Aegean στην
περιοχή, τις οποίες φιλοδοξεί να μετατρέψει σε «χώρο εγκατάστασης, συλλογής και
επεξεργασίας επικίνδυνων αποβλήτων πετρελαιοειδών»…
η έκταση της πρώην Βιομηχανικής Ζώνης
της Δραπετσώνας έχει χαρακτηριστεί χώρος «ανάπλασης» και έχει αποχαρακτηριστεί
ως χώρος βιομηχανικής δραστηριότητας. Αποφάσεις για την ανάπλαση της περιοχής
έχει εκδώσει ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας (ΟΡΣΑ) το 1997 και το
2007. Η δεύτερη μάλιστα χαρακτήρισε τη περιοχή ΖΕΠ (ζώνη ενεργού πολεοδομίας)
ακριβώς για να διευκολυνθεί η διαδικασία της ανάπλασής της.
Με τις αποφάσεις αυτές καθορίστηκε η
πρώην βιομηχανική ζώνη σαν χώρος προς ανάπλαση, συμβατός με ναυτιλιακό κέντρο
(αν και όχι αποκλειστικά) και δρομολογήθηκε η Τροποποίηση του Γενικού
Πολεοδομικού Σχεδίου, ώστε να πραγματοποιηθούν αλλαγές χρήσεων γης και, αντί
της βιομηχανίας, να μετατραπεί σε χώρο υπηρεσιών, πρασίνου, πολιτισμού και
αναψυχής. Μάλιστα, με νόμο του υπουργού Γιώργου Σουφλιά το 2007, η ανάπλαση της
έκτασης πήρε και τη βούλα του κράτους.
Ιδιοκτήτες της έκτασης είναι ο ΟΛΠ, το
Δημόσιο, η Εθνική Τράπεζα, η τσιμεντοβιομηχανία Lafarge και ο Δήμος
Κερατσινίου- Δραπετσώνας. Η Εθνική Τράπεζα εκπόνησε το 2008 μελέτη για τη
δημιουργία στην περιοχή οικονομικού και ναυτιλιακού κέντρου με γραφεία,
εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία αλλά και επέκταση των λιμενικών εγκαταστάσεων, ενώ
υπήρχε πρόβλεψη και για έναν μικρότερο χώρο πρασίνου. Η μελέτη, που έγινε με
βάση το νόμο Σουφλιά και έτυχε κυβερνητικής έγκρισης, προωθούσε την
κερδοσκοπική εκμετάλλευση και δόμηση της περιοχής προς όφελος των μεγάλων
συμφερόντων, όμως τουλάχιστον απέτρεπε κάθε απόπειρα εγκατάστασης μονάδων
βαριάς βιομηχανίας.
Αυτές ακριβώς οι μελέτες και οι νόμοι
αποδείχθηκαν τα μεγαλύτερα αγκάθια στα σχέδια του ομίλου Aegean, που στα τέλη
του 2012 αγόρασε τις εγκαταστάσεις της BP Hellas στη Δραπετσώνα…
Στις 27/11/2012 η πλειοψηφία της
περιφέρειας Αττικής, με την υπ’ αριθ. 374/2012 απόφαση, ενέκρινε κατά
πλειοψηφία τους περιβαλλοντικούς όρους για τη λειτουργία μονάδας παραγωγής
παραλαβής, αποθήκευσης και διακίνησης πετρελαίου, ανάμιξης και συσκευασίας λιπαντικών
και επεξεργασίας υγρών πετρελαιοειδών αποβλήτων της εταιρείας «BP ελληνική Α.Ε.
Πετρελαιοειδών» στη Δραπετσώνα. Το αίτημα της BP έγινε δεκτό, παρότι η
συγκεκριμένη εταιρεία είχε εγκαταλείψει για περίπου μια δεκαετία τις
εγκαταστάσεις.
Ωστόσο η «ΒΡ» δεν ενδιαφερόταν να
κρατήσει τις εγκαταστάσεις για λογαριασμό της. Το 2012 και ενώ είχε κλείσει τον
τερματικό σταθμό της η BP Hellas, οι εγκαταστάσεις εξαγοράστηκαν από τον όμιλο
Aegean, που, μέσω της θυγατρικής Oil One, βάζει πλώρη για να τον μετατρέψει σε χώρο
εγκατάστασης, συλλογής και επεξεργασίας επικίνδυνων αποβλήτων πετρελαιοειδών…
Στη συνεδρίαση του Περιφερειακού
Συμβουλίου το Νοέμβριο του 2012, λαμβάνεται η απόφαση από την πλειοψηφία. Το
σκεπτικό της προκαλεί σοβαρά ερωτήματα. Η απόφαση περιλαμβάνει ενενήντα τρεις
(93) περιορισμούς και υποχρεώσεις τις οποίες καλείται να τηρήσει στην πορεία η
επιχείρηση του Μελισσανίδη με δική της ευθύνη! Μετά την έγκριση της
περιβαλλοντικής άδειας, υπήρξε και απόφαση για αλλαγή του φορέα λειτουργίας της
από «BP Ελληνική Α.Ε.Π» σε «Oil One A.B.E.E».
Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι όμως,
προκειμένου να μην κατηγορηθούν στο μέλλον για «παράβαση καθήκοντος» και
«απιστία», στην απόφασή τους περιλαμβάνουν μια σειρά από «προϋποθέσεις», τις
οποίες χαρακτηρίζουν αναγκαίες για να λειτουργήσουν οι εγκαταστάσεις. Με αυτό
τον τρόπο ουσιαστικά προσπαθούν να νίψουν τας χείρας τους και πετούν το μπαλάκι
στους κρατικούς φορείς και τους ιδιοκτήτες.
Μεταξύ άλλων καθιστούν αρμόδια την
ΕΥΔΑΠ να παραλάβει τη μελέτη προκειμένου να κάνει αποδεκτό το αίτημα σύνδεσης
της Oil One με το αποχετευτικό δίκτυο. Καθιστούν υπεύθυνη επίσης την εταιρεία
(!) να «εφαρμόσει τη νομοθεσία για τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων», να
τηρήσει τους κανόνες για την «όχληση», τα μέτρα πυροπροστασίας και να «λάβει τα
αναγκαία μέτρα» ώστε να μην υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Επίσης διευκρίνισαν ότι: «Η παρούσα
Απόφαση δεν καλύπτει θέματα ασφάλειας των εγκαταστάσεων ή ασφάλειας υγιεινής
του προσωπικού, ούτε απαλλάσσει την επιχείρηση από την υποχρέωση εφοδιασμού της
με άλλες άδειες, που τυχόν προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία»! Προφανώς
γνώριζαν ότι η τελευταία ανακαίνιση του εργοστασίου πραγματοποιήθηκε το μακρινό
1998 και προσπαθούσαν να ξεφορτωθούν από πάνω τους πιθανές ευθύνες για θέματα
ασφάλειας.
Δεν απέφυγαν παρ’ όλα αυτά και τα
«λάθη» και αποδέχτηκαν, για να λειτουργήσει η εγκατάσταση, πιστοποιητικό
πυροπροστασίας που είχε εκδοθεί πριν από τρία χρόνια! Συγκεκριμένα ενέκριναν:
«Το υπ’ αριθ. Πρωτ. 2793/Φ701.4/6084/17-03-2009 Πιστοποιητικό πυροπροστασίας,
από το τμήμα Πυρασφάλειας Πειραιά, για την υπόψη εγκατάσταση». Αξίζει να
σημειωθεί ότι τέτοιου τύπου πιστοποιητικά πυροπροστασίας έχουν ολιγόμηνη
διάρκεια και σε καμία περίπτωση η ισχύς τους δεν είναι για 3 έτη…
Η περιβαλλοντική άδεια που απέκτησε ο
Μελισσανίδης δεν θα ήταν αρκετή από μόνη της για να προχωρήσουν τα μεγαλεπήβολα
σχέδιά του.'Επρεπε να ακολουθήσει και η (φωτογραφική) απόφαση του υπουργού
Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γ. Μανιάτη.
Ο «εκλεκτός» υπουργός του πρωθυπουργού
εξέδωσε στις 14 Μαρτίου 2014 απόφαση με την οποία άλλαξε το Γενικό Πολεοδομικό
Σχέδιο του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, μετατρέποντας την περιοχή της
«Ανάπλασης» σε «Μητροπολιτικής Παρέμβασης» και την παραλία σε
«Λιμενοβιομηχανική ζώνη», όπου επιτρέπονται χρήσεις βιομηχανίας, βιοτεχνίας,
τριτογενούς τομέα. Ταυτοχρόνως, αύξησε τον μέσο συντελεστή δόμησης από 0,4 σε
0,6, δίνοντας τη δυνατότητα να χτιστούν επιπλέον 130.000 τ.μ. τσιμέντου.
Η σχετική απόφαση δημοσιεύτηκε στην
Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 5 Μαΐου 2014. Η μετατροπή της παραλίας σε
λιμενοβιομηχανική ζώνη, σε συνδυασμό με την αύξηση των συντελεστών δόμησης,
ανοίγει ασφαλώς το δρόμο για την επιχειρηματική επέλαση του Δ. Μελισσανίδη. Με
την απόφαση Μανιάτη, ο Μελισσανίδης αποκτά δικαίωμα να κατασκευάσει νέες
δεξαμενές αποθήκευσης τοξικών και επικίνδυνων ουσιών συνολικής χωρητικότητας
100.000 τόνων.
Λίγες μέρες αργότερα και συγκεκριμένα
στις 9 Μαΐου 2014, η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο
«Αθήνας- Αττικής 2021». Στο άρθρο 14, σημείο 5, της σελίδας 254, αναφέρεται:
«Παρέμβαση πολεοδομικής ανασυγκρότησης, οργανωμένη πολεοδομική Ανάπτυξη στη
“Λιμενοβιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου” αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα
της θέσης λόγω γειτνίασης με τον λιμένα Πειραιά, σύμφωνα με τις εξής
κατευθύνσεις: Δημιουργία ενός πόλου υπερτοπικής εμβέλειας για την αναβάθμιση
του Δυτικού Πειραιά με χρήσεις βιομηχανίας, βιοτεχνίας (...) άμεσα συνδεδεμένων
με τις λιμενικές δραστηριότητες και στην χωροθέτηση χρήσεων συμπληρωματικών ως
προς τη Λιμενική Ζώνη κλπ.». Το σχέδιο νόμου στις 23 Ιουνίου πήρε το δρόμο για
να ψηφιστεί στα θερινά τμήματα της Βουλής και φαίνεται πως αποσκοπεί στην
κρατική προστασία όλων των επιχειρηματικών πλάνων του Μελισσανίδη στην περιοχή…
Ο αγώνας δρόμου των τοπικών αρχόντων,
του υπουργού, της κυβέρνησης αλλά και του ίδιου του Μελισσανίδη να εξασφαλίσει
τις σχετικές άδειες για τη λειτουργία των εγκαταστάσεων στη Δραπετσώνα έχουν
και άλλη μια περίεργη πτυχή.
Η εταιρεία HEC (επίσης συμφερόντων
Μελισσανίδη) ειδικεύεται στη παραλαβή υγρών αποβλήτων πλοίων (γνωστών και ως
slops). Η HEC, που έχει ιδρυθεί το 1995, συνεργάζεται τα τελευταία 6 χρόνια με
τον ΟΛΠ και συμμετέχει (ως κοινοπραξία με την Oil One - επίσης ιδιοκτησίας
Μελισσανίδη) σε διαγωνισμό που προκήρυξε ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιά, καθώς
έχει στην κατοχή της ιδιόκτητες χερσαίες εγκαταστάσεις για την υποδοχή και την
επεξεργασία των λυμάτων από τα πλοία.
Ποιες είναι οι εγκαταστάσεις που
δήλωσε; Μα αυτές που διαθέτει η μητρική εταιρεία Aegean μέσω της θυγατρικής Oil
One στη Δραπετσώνα, τις οποίες μάλιστα χαρακτήρισε στην προσφορά προς τον ΟΛΠ:
«Ως χώρο εγκατάστασης, συλλογής και επεξεργασίας επικίνδυνων αποβλήτων
πετρελαιοειδών». Φυσικά οι εγκαταστάσεις δεν είναι έτοιμες, ούτε έχουν τις
σχετικές άδειες από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Κανένα πρόβλημα, αφού ο ΟΛΠ
φρόντισε, στην προκήρυξή του, να δώσει δύο χρόνια περιθώριο στην εταιρεία που
θα αναλάβει το έργο για να πάρει τις σχετικές άδειες και μέχρι τότε να κάνει
την επεξεργασία σε πλωτό διαχωριστήρα λυμάτων, που πάντως διαθέτει η Aegean.
Οι άδειες θα αποκτηθούν στην πορεία,
μόλις ψηφιστεί ο νόμος που συμπεριλαμβάνει την «απόφαση Μανιάτη», και σε
συνδυασμό με την περιβαλλοντική έγκριση από την Περιφέρεια Αττικής θα δώσουν τη
δυνατότητα στην Oil One να αποκτήσει «άδεια επεξεργασίας αποβλήτων». Οι
κυβερνητικές αποφάσεις αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία και ένα ακόμη ιδιότυπο
success story της κυβέρνησης Σαμαρά, αφού για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα
σε εταιρεία να έχει άδεια και για εμπορία καυσίμων και για επεξεργασία «slops»
στις ίδιες εγκαταστάσεις.
Για όσους δεν γνωρίζουν, μέσω των
slops γίνεται συστηματικά και οργανωμένα το λαθρεμπόριο πετρελαίου. Βάσει της
νομοθεσίας, τα πλοία πρέπει να αδειάσουν τα slops τους, δηλαδή τα βρώμικα νερά
και τα υπολείμματα πετρελαίου από τον καθαρισμό των δεξαμενών. Όπως
αντιλαμβάνεστε τα απόβλητά τους δεν μπορούν να τα πετούν στη θάλασσα. Και γι’
αυτό υπάρχουν εταιρείες που μαζεύουν τα slops από τα καράβια που αγκυροβολούν
στον Πειραιά. Εδώ στήνεται το κόλπο με το λαθρεμπόριο ναυτιλιακού πετρελαίου.
Το πλοίο της εταιρείας που κανονίζει να πάρει τα slops, αντί γι’ αυτά ή μαζί με
αυτά, παίρνει και τα περισσεύματα από το πετρέλαιο κίνησης των πλοίων, το οποίο
ως γνωστό είναι αφορολόγητο και στη συνέχεια το πουλά σε βενζινάδικα σε τιμή
οκταπλάσια (συμπεριλαμβανομένων και των φόρων), πλουτίζοντας παρανόμως τον
λαθρέμπορο. Υπενθυμίζεται πως ο Δ. Μελισσανίδης έχει κατηγορηθεί για
λαθρεμπόριο καυσίμων και έχει απαλλαχθεί στη συνέχεια, ενώ και η Aegean Oil
έχει μεγάλο ιστορικό σε υποθέσεις λαθρεμπορίας.
... Άραγε θα εξεταστεί αν η Oil One
τηρεί τις προδιαγραφές σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2000/59 σχετικά με τις
λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής αποβλήτων πλοίου και καταλοίπων φορτίου, αλλά
και όσα προβλέπονται στη Διεθνή Σύμβαση για τη Θαλάσσια Ρύπανση «MARPOL
73/78»;»
Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάσθε
κ.κ. Υπουργοί:
1. Αληθεύουν τα αναφερόμενα στο
δημοσίευμα;
2. Η έκταση της πρώην Βιομηχανικής Ζώνης
της Δραπετσώνας έχει χαρακτηριστεί χώρος «ανάπλασης» και έχει αποχαρακτηριστεί
ως χώρος βιομηχανικής δραστηριότητας;
3. Υφίστανται αποφάσεις του 1997 και του
2007, που έχει εκδώσει ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας για την
ανάπλαση της περιοχής;
4. Η απόφαση του 2007 χαρακτήρισε τη
περιοχή ως ζώνη ενεργού πολεοδομίας (ΖΕΠ) για να διευκολυνθεί η διαδικασία της
ανάπλασής της;
5. Με τις συγκεκριμένες αποφάσεις
δρομολογήθηκε η Τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, ώστε να
πραγματοποιηθούν αλλαγές χρήσεων γης και, αντί της βιομηχανίας, να μετατραπεί
σε χώρο υπηρεσιών, πρασίνου, πολιτισμού και αναψυχής;
6. Υφίσταται μελέτη της Εθνικής Τράπεζας,
η οποία την εκπόνησε το 2008 ως συνιδιοκτήτης της περιοχής, σύμφωνα με την
οποία υπήρχε πρόβλεψη για τη δημιουργία στην περιοχή οικονομικού και
ναυτιλιακού κέντρου με γραφεία, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία αλλά και επέκταση
των λιμενικών εγκαταστάσεων και για έναν μικρότερο χώρο πρασίνου;
7. Εάν ναι η συγκεκριμένη μελέτη έχει
ληφθεί υπόψη στις μελλοντικές αποφάσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες;
8. Αληθεύει ότι στις 27/11/2012 η
πλειοψηφία της περιφέρειας Αττικής, με την υπ’ αριθ. 374/2012 απόφαση, ενέκρινε
κατά πλειοψηφία τους περιβαλλοντικούς όρους για τη λειτουργία μονάδας παραγωγής
παραλαβής, αποθήκευσης και διακίνησης πετρελαίου, ανάμιξης και συσκευασίας
λιπαντικών και επεξεργασίας υγρών πετρελαιοειδών αποβλήτων της εταιρείας «BP
ελληνική Α.Ε. Πετρελαιοειδών» στη Δραπετσώνα παρόλο που η συγκεκριμένη εταιρεία
είχε εγκαταλείψει για περίπου μια δεκαετία τις εγκαταστάσεις;
9. Εάν ναι, με ποια λογική εγκρίθηκε το
ανωτέρω αίτημα, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούσε και ποια συμφέροντα υπηρετούσε;
10. Αληθεύει ότι μετά την έγκριση της
περιβαλλοντικής άδειας, υπήρξε και απόφαση για αλλαγή του φορέα λειτουργίας της
από «BP Ελληνική Α.Ε.Π» σε «Oil One A.B.E.E»;
11. Εάν ναι, γιατί επιλέχθηκε η
συγκεκριμένη σειρά στις αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντολογικών όρων και αλλαγής
φορέα λειτουργίας;
12. Αληθεύει ότι η ανωτέρω αναφερομένη
απόφαση Καθιστά ως μόνη υπεύθυνη την εταιρεία να «εφαρμόσει τη νομοθεσία για τη
διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων», να τηρήσει τους κανόνες για την
«όχληση», τα μέτρα πυροπροστασίας και να «λάβει τα αναγκαία μέτρα» ώστε να μην
υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον;
13. Εάν ναι, γιατί δεν ορίστηκαν
συγκεκριμένες υπηρεσίες και κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί που να διαθέτουν την
εμπειρία και την ικανότητα να ασκήσουν με αμεροληψία τα ανωτέρω καθήκοντα;
14. Αληθεύει ότι η εκδοθείσα
περιβαλλοντολογική άδεια λειτουργίας της εγκατάστασης αποδέχτηκε πιστοποιητικό
πυροπροστασίας που είχε εκδοθεί πριν από τρία χρόνια ενώ τέτοιου τύπου
πιστοποιητικά πυροπροστασίας έχουν ολιγόμηνη διάρκεια και σε καμία περίπτωση η
ισχύς τους δεν είναι για 3 έτη;
15. Στις 14 Μαρτίου 2014 εξέδωσε απόφαση
από τον Υπουργό ΠΕΚΑ, με την οποία άλλαξε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του
Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, μετατρέποντας την περιοχή της «Ανάπλασης» σε
«Μητροπολιτικής Παρέμβασης» και την παραλία σε «Λιμενοβιομηχανική ζώνη», όπου
επιτρέπονται χρήσεις βιομηχανίας, βιοτεχνίας, τριτογενούς τομέα. Ταυτοχρόνως,
αύξησε τον μέσο συντελεστή δόμησης από 0,4 σε 0,6, δίνοντας τη δυνατότητα να
χτιστούν επιπλέον 130.000 τ.μ. τσιμέντου;
16. Εάν ναι, με ποια λογική εκδόθηκε η
απόφαση αυτή, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούσε και ποια συμφέροντα υπηρετούσε;
17. Αληθεύει ότι θυγατρικές της Aegean
δήλωσαν τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις ως χώρο εγκατάστασης, συλλογής και
επεξεργασίας επικίνδυνων αποβλήτων πετρελαιοειδών σε διαγωνισμό του Οργανισμού
Λιμένος Πειραιά, πριν την έκδοση των απαιτούμενων αδειών και εγκρίσεων για αυτή
την λειτουργία;
18. Αληθεύει ο ΟΛΠ, στην προκήρυξή του, να
δώσει δύο χρόνια περιθώριο στην εταιρεία που θα αναλάβει το έργο για να πάρει
τις σχετικές άδειες και μέχρι τότε να κάνει την επεξεργασία σε πλωτό
διαχωριστήρα λυμάτων;
19. Εάν ναι, με ποια λογική δόθηκε αυτό το
περιθώριο, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούσε και ποια συμφέροντα υπηρετούσε;
20. Αληθεύει ότι οι κυβερνητικές αποφάσεις
αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία αφού για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα σε
εταιρεία να έχει άδεια και για εμπορία καυσίμων και για επεξεργασία «slops»
στις ίδιες εγκαταστάσεις;
21. Εάν όχι σε ποιες άλλες Χώρες έχουν
δοθεί άδειες για εμπορία καυσίμων και για επεξεργασία «slops» στις ίδιες
εγκαταστάσεις και πότε;
22. Αληθεύει ότι μέσω των slops γίνεται
συστηματικά και οργανωμένα το λαθρεμπόριο πετρελαίου;
23. Ποιες υπηρεσίες ή κρατικοί ελεγκτικοί
μηχανισμοί θα επιφορτιστούν με την αρμοδιότητα ελέγχου της Oil One ως προς την
τήρηση των προδιαγραφών της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/59 σχετικά με τις λιμενικές
εγκαταστάσεις παραλαβής αποβλήτων πλοίου και καταλοίπων φορτίου, αλλά και όσων
προβλέπονται στη Διεθνή Σύμβαση για τη Θαλάσσια Ρύπανση «MARPOL 73/78»;
Επίσης, ζητείται η
κατάθεση στην Εθνική Αντιπροσωπεία όλων των σχετικών εγγράφων που τεκμηριώνουν
τις απαντήσεις σας στα ανωτέρω ερωτήματα.
Αθήνα, 27-8-2014
Η ΕΡΩΤΩΣΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
Ραχήλ Μακρή
